Menu
Mevrouw Tamara maakt eigenzinnige, verhalende muziek met invloeden van My Brightest Diamond, St. Vincent en Radiohead. Haar oprechte, breekbare maar soms ook kritische teksten laten je nadenken over het leven dat ineens onalledaags lijkt. De omarmende instrumentatie biedt een warm bed waarin je je dromend mee kan laten voeren in deze gedachten. Mevrouw Tamara deed optredens in o.a. Paradiso, De Kleine Komedie, TivoliVredenburg, EKKO, Van Gogh Museum, bij Radio 1, 2, 3, 4 en 5 en in Londen, Milaan en Keulen. Ze werkte samen met o.a. gitarist Anne Soldaat, een orkest en voor de aankomende plaat 'In je hoofd' met saxofonist/producer Marc Alberto.
Lost in the forest With no branches to track He is miles away And doesn’t look back Rain pouring from his face He doesn’t even notice A girl swipes it away He doesn’t even notice Will she meet him again someday Will he then be able to swipe it away The rain that has fallen on her cheeks Or won’t he notice it’s there Lost in the forest With no branches to track He is miles away And doesn’t look back
I’ll gladly leave my house I’ve had enough hours here You deserve the space now I’ll make room for your belongings Make yourself comfortable I’ve already said goodbye I can live with this and will live on Even though my neighbours say I won’t You don’t have to listen to everyone I hope you’ll enjoy your stay They don’t know whom they speak of When you accuse you of doing that They’re talking about themselves It’s what they’d do when they’d go abroad They don’t know what they speak of There’s so much to enjoy about this They’re talking of somewhere else As if that would change things in a good way
When I look back one year ago it was so easy We could watch our plans grow but didn’t see What we needed back then to keep steady and still It was before he said he can not picture us together Yesterday I didn’t know anything about it I thought we were building up and going right It was before he said those words It was before he said he can not picture us together
I was stupefied Felt stuck in this place Insomnia ruled my nights And I wondered through foggy days The walls were so close to me They blocked my thoughts Didn’t see any way out of it “It’s a common thing”, they told me “You’ll learn” I felt hollow and empty But now I’m in my cocoon In here it’s safe and sound To me it’s perfectly attuned It’s where ideas are born I’ve found a way of living That seems so simple But why is it then that we choose something different? Now I’m in my cocoon There’s enough space to breathe I can let my mind go elsewhere Now the norm is meaningful It’s become crucial to me And I have my ambitions back again I decided to start all over And work in a place Where I feel free A cat is purring by my side It helps me focus I can feel its warmth I pet it softly in return I’m in my cocoon In here it’s nice and warm To me it’s perfectly attuned It’s where ideas are born My days start with a pleasant feeling I don’t plan anything special They’re just ordinary days And that’s fine
De open zaak die ervoor zorgde Dat het veld in mij voortging Dat het veld, gemaaid door de branding En wat er is, speelt in mijn hoofd Het mooiste Wat het is, weet ik niet goed De zaak nog onopgelost In het laatje En maar een kan het zien Reizend met het mysterie meer Door de straten Nalevend hoe hij hoopt Hoe ik hoop hij ook Pak het hier, pak het daar Jij mooiste Neem het mee en voel maar Wanhopig overal aanwezig Hoe ik hoop hij ook
Jij bent de moeder van mijn kind Waar jij faalt, ben ik bezind De moeder van mijn kind Al wat jij denkt noch vreest Is altijd al van anderen geweest Nooit bezat jij jezelf Zoekend naar je eigen helft Nu kleedde jij je uit Baarde een kind, at beschuit Tegelijk baarde jij jezelf Ontbarend van die nare helft Ontbarend van die helft Nu ben je pas geboren Door je pasgeborene Laat je leiden, voel hoe fijn Je samen met je kind kunt zijn Bevrijd van je leegte, verlost van je schaamte
Het was de koudste dag van het jaar Ik hield mijzelf erg goed voor de gek Aangespoeld op een koud strand Het zout dat mij bijt Ik voelde kilheid in mijn jas Het werd eens tijd voor verandering Maar dat ging niet zomaar Overwoekerd met hagelstenen Zo koud dat het snijdt Maar ik fietste door Tot ik niets meer voelde Ik was niet meer Het was de koudste dag
Ik voel niets Ik hoor alles Ik zie een beetje Maar ik weet niet wat ik voel Ik dacht niet na Toen was het goed Maak mij blind Want ik weet niet wat ik voel Het maakt mij in de war Maar zodra mijn hersenen meedoen Begint de twijfeling Geeft mij een klap in mijn gezicht Doet mij meer dan ik beseffen wil Ik voel niets Ik hoor alles Maak mij blind Want ik weet niet wat ik voel Zet mijn gedachten stil En laat mij denken aan lege dagen
Zo prachtig dat het om jou gevoeld wordt Naar je vanwege dat het past De mijne schuift de pootjes Als was het alleen voor het plakken geweest Onaangenaam onbekwaam Ongepast opgepast Onredelijk mag ik het niet noemen Onsmakelijk maar lief eet zij de pap Welnu grijpt het niet te veel Besteed en niet voor allen bestemd De aangeraden film keek ik De tuinman met je stem was er
Ik wist niet dat ik alle muisjes vermoordde En de muiltjes in scherven deed gaan Of dat er een sprookje in jou kon ontstaan Ik was daar niet vanuit gegaan Ik wist niet dat het kon Elke keer dat ik geloofde Werd ik vergeten en vervangen Dus ik snapte niet dat het bestond En dat er een sprookje in jou kon ontstaan Ik was daar niet vanuit gegaan Ik wist niet dat het kon Ik was daar niet vanuit gegaan Ik wist niet dat het kon Ik wist niet dat het kon
Ik denk wat ik was En ik zit eraan vast Mijn hoofd zegt mij wat te doen En ieder om mij Ieder om mij Geeft mij ongelijk Ieder om mij Ieder om mij Alleen zit ik vast
Ik wil niet veranderen Laat mij maar zijn Laat mij maar dwalen In mijn eigen poel Laat mij maar ontdekken Dat ik altijd ongelijk heb Maar tot dan toe wil ik het zelf doen Al die grote gedachten Zijn veel te gevaarlijk Voor mij Nu ik zo klein ben Ik laat mij niet graag vertellen Wat men denkt of hoort Wanneer men mij ziet Stilstaand kijk ik toe Ik wil niet veranderen
Ik denk wat ik was En ik zit eraan vast Mijn hoofd zegt mij wat te doen En ieder om mij geeft mij ongelijk Het is onmogelijk of ik ben juist lui Laat mij vergeten En wegrennen naar dat iets Veel liever zou ik stoppen Maar ik zit eraan vast Het omschakelen is het lastigst En kost niet alleen tijd maar juist veel meer Laat mij vergeten En wegrennen naar dat iets Ik denk wat ik was En ik zit eraan vast Ik maak af wat ik moet Om te blijven staan Telkens maar heen en weer Word ik dan niet wakker Zij mogen zoveel meer Blijf ik onrustig Of zit ik dan echt vast?
Erg goed bent u eerlijk Aanwezigheid is heerlijk Gezelligheid onontbeerlijk Kleine duiveltjes in uw hoofd U voelt het is alsof verdoofd Uw nachtlampje niet gedoofd Nee, de zuster heeft u niet beroofd Ik weet dat u haar niet gelooft Alsof doet u goed, alsof doof
En opeens is het voorbij In de lucht vlogen Een fiets, een blik, een schrift Kinderlijk geschreeuw In de trein zit een vrouw die alleen maar aan zichzelf denkt Waarom lacht ze? Moeder dacht ze Ben ik niet meer Waar is de mijne Nu zij had zo’n zeer Dat dacht ze vast De ellende goed in zicht Gespannen hangend uit de ramen Goh, een ambulance Zo zakelijk en praktisch Moet het opgeruimd De agent doet ondertussen van Padampadam zijn werk dan Waarom lacht ze? Moeder dacht ze Ben ik niet meer Waar is de mijne Nu zij had zo’n zeer Dat dacht ze vast Iedereen belt maar praat niet De conducteur stelt ons teleur Terwijl hij ons geruststellen wil De moeder komt geschrokken Geleid door de man uit Groningen Ik huil want het doet pijn Iedereen heeft dat hier in de trein De machinist mag vier maal de schrik van zijn leven
Maar nu valt alles op z’n plek Al het fijne tegelijk Vanaf hier gaat het goed Maar nu komt het heel goed uit Alles schuift in elkaar Voorheen was het gek Ik weet nog toen ik me zo anders voelde Geen grip had op mijn dagen Elke dag meer moe werd Het waren slechts monsters in mijn hoofd Waar komt dit dan vandaan Hoe kan dit zo lang mogelijk Hoe kan het zo verschillend zijn? Hoe kan dit zo lang mogelijk? Hoe kan het zo nieuw zijn? Waar komt dit dan vandaan?
Zo prachtig dat het om jou gevoeld wordt Naar je vanwege dat het past De mijne schuift de pootjes Als was het alleen voor het plakken geweest
Daar zit je dan met je lange haar En je bril op de stoel Je bent er niet Waar ben je dan als je werkt of zit Als je kinderen verzorgt? Je weet het niet Dat zeg je zo vaak En dat doe je ook Als een waas hier en daar Maar de foto’s zo mooi Een brok in je keel Overdag kun je het niet Gisteren was je woensdag Morgen ben je het weekend Nu ben je vorige week Je bent er niet Je weet het niet
Al mijn merchandise is te vinden op Bandcamp:
Mevrouw Tamara
Tiny Room Records
Stefan Breuer
Abonneer je hier op mijn nieuwsbrief! Eens in de paar maanden stuur ik je een update van nieuwe releases, videoclips en optredens bij jou in de buurt.
Bedankt voor je inschrijving!